62 acessos
Afoito, desço rápido até o lago,
Um salvador.
Preparei um barco e fiz uma pequena oração
Porque estava assustado.
O sol brilhou e o lago fluiu.
Girassóis - girassóis
As moscas morrem.
Mas hoje eu vim para salvar tantas moscas quanto possível.
Em cada mão eu levo um barbante - determinado.
Eu os lanço dentro do abismo
E tento colher as moscas
Antes que os salmões migratórios as alcancem,
Onde elas lutam contra a correnteza e a água.
E assim o dia passa.
Uma vez vindo a bordo,
Começo assim a lutar contra a correnteza
Que já matou a muitos.
Eu não consigo respirar
E estou ficando mais pesado a cada onda.
Preciso de um milagre porque estou afogando pecados.
Eu tento chegar à bordo.
Eu puxo para a margem e me ponho a salvo na praia.
Deito numa rocha quente e deixo-me ficar seco novamente.
Eu me jogo dentro do abismo
E tento colher as moscas
Antes que os salmões migratórios as alcancem,
Onde elas lutam contra a correnteza e a água.
Entre a brisa, todo encharcado,
Corajoso, sente o quanto o barco está fora da corrente mais forte
E a terra se aproxima lentamente.
Ele está tanto na água como na terra, salvando
As moscas que morrem lá.
Embora, especialmente, a si mesmo.
Eterna guerra, paz em lugar nenhum.
Alguém teve de sacrificar a si mesmo.
Os dias são longos.
Hamagangur, ég þusti niður að læknum,
Bjargvættur.
Ég gerðI skip tilbúIð og fór með litla bæn
þVí ég var hræddur.
Sólin skein og lækurinn seytlaðI.
Sóley - sóley
Flugurnar drepast.
En í dag á ég að bjarga sem flestum flugum.
Með spotta í skip ég er með í hvorri hendi - ákveðinn.
Ég kasta þeim út í hylinn
Og reyni að hala flugurnar inn
Áður en seiðin ná til,
þAr sem þær berjast við strauminn og vatnið.
þAnnig líður dagurinn.
Sjálfur kominn um borð,
Var farinn að berjast við bæjarlækinn
Sem hafðI þegar deytt svo margar.
Ég næ ekki andanum
Og þyngist við hverja öldu.
Mér vantar kraftaverk því ég er að drukkna syndir.
Ég reyni að komast um borð.
Ég dreg í land og bjarga því sjálfum mér aftur á bakkann.
Á heitan stein ég legg mig og læt mig þorna aftur.
Ég kasta mér út í hylinn
Og reyni að hala flugurnar inn
Áður en seiðin ná til þeirra,
þAr sem þær berjast við strauminn og vatnið.
Gustur, allur rennblautur,
Frakkur, finnur hvernig báturinn er kominn og mesta straumnum
Og landið smám saman nálgaðist.
Hann er bæðI um borð í sjó og landi, bjargandi
Flugunum sem farast hér.
þÓ, sér, í lagi sjálfum sér.
Eilíft stríð og hvergi friður.
En það verður einhver að fórna sér.
Dagarnir eru langir.